Het wiel van de zielen ofwel de ontwikkeling van de ziel.

Afbeelding:
Ontwerp: Alma Mekking
Tekeningen: David Ridley

In het artikel de meervoudige ziel heb je kunnen lezen dat sjamanistische tradities ervan uitgaan dat wij als mensen meerdere zielen hebben. In mijn werk onderscheid ik de familieziel, de groepsziel, de individuele ziel en de universele ziel.

De zielen kun je een plek geven op het Levenswiel en het wiel leert je de ontwikkeling van de zielen.

Mocht je meer willen leren over dit concept van de ziel en Systemic Ritual, zie dan: /het-versterken-van-de-verbinding-met-de-ziel-met-behulp-van-systemic-ritual/

De familieziel – oosten

Als je een baby ziet, hoort daar automatisch een moeder en een vader bij: het babylijfje komt uit twee andere lichamen voort en maakt daardoor deel uit van een familiesysteem.
Een baby komt uit het ruimtelijke, vormloze, tijdloze en het nonpolaire van het Noorden. Pas in de familie leert het de polariteiten, regels, normen en concepten kennen. Het neemt dit in zich op. Een kind heeft bescherming en structuur nodig, zoals een lichaam botten nodig heeft. In wezen vernauwt de familieziel onze ruimte. Dit is noodzakelijk om later aan de wereld te kunnen deelnemen.
Op een gegeven moment, in de puberteit, voelt het familiesysteem te eng aan. Op dat moment gaat het kind zich tegen de ouders afzetten – zogenaamd individualiseren. Het is een fake individualiteit, maar wel een oefening voor het echte volwassen leven. Er komen vrienden en het kind gaat zich aanpassen aan de bijhorende subcultuur met eigen regels en beperkingen. Het is een voorbereiding op de groepsziel.

De groepsziel of collectieve ziel – zuiden

Toetreden tot een gemeenschap (ook als je door je geboorte daartoe behoort) is een nodige en logische stap. Tot een groep behoren is nodig om in de wereld te functioneren. Het is een natuurwet dat je als groep krachtiger bent dan als individu. Als je je bij een groep aansluit, ervaar je meer kracht.
De groep vormt een eenheid bij gratie van het uitsluiten van anderen. Er ontstaan polariteiten. Je hebt een outsider nodig om je een groep te voelen. Het gaat soms om kleine verschillen, zoals bijvoorbeeld kledingvoorschriften. Als er geen outsiders zijn, wordt in de groep zelf naar outsiders gezocht. In de groepsziel bestaan ‘harde kernen’. Groepen die alleen naar binnen schouwen, geen relatie kunnen of willen aangaan met andere groepen. Deze harde (ofwel fundamentalistische) groepskernen laten geen individuatie toe d.w.z. dat deze harde kern geen afwijkende meningen of gedragingen tolereert van zijn groepsleden. We kennen dit van religieuze gemeenschappen, maar hetzelfde doet zich voor binnen voetbalclubs en andere verenigingen of tussen politieke ‘kampen’.

De individuele ziel – westen

Door ontwikkeling en rijping ervaart het individuele groepslid, dat ook de groepsziel voor hem te benauwend wordt en dat hij toch anders is dan de anderen en ziet zichzelf meer en meer als een individu. Dit brengt een heel proces met zich mee. We zijn geprogrammeerd op overleven en dat gaat beter in een groep. Als de overlevingskansen (fysiek en mentaal) het toelaten, kan het individu verder uitgroeien. In de humanistische psychologie wordt dit ook wel zelfverwerkelijking genoemd en in de Jungiaanse psychologie wordt van individuatie gesproken.

De universele ziel – noorden

Het is paradoxaal, maar vanuit de individuele ziel komt ook het besef dat je een universeel wezen bent, één bent. Uiteindelijk kom je via het waarnemen van je wezen tot de diepste kern van je zijn. De afbakening van je lichaam, emotionele en mentale zijn verdwijnt. Die structuur wordt losgelaten en transformeert naar een gevoel van eenheid met het geheel. Dat is tijdloos, vormloos, onvoorwaardelijk, besef van gelijkwaardigheid van mensen, dieren, planten. Hier is er geen ervaring meer van polariteit, geen persoonlijke identificatie.

In de workshop “Healing van de zielen” ga ik healingsrituelen doen voor de verschillende zielen waaruit we bestaan. We gaan werken met Systemic Ritual en bloesemremedies. Aanmelden kan via: Workshop “Healing van de zielen”.

Tot ziens,
Susanne Hazen.