In het vorige artikel ‘Zielsverlies en terughalen van zielsdelen’ heb ik geschreven over zielsdelen die ergens in de loop van het leven zich hebben afgescheiden van ons lichaam en onze persoonlijkheid. Zo’n afscheiding laat een leegte achter, een verminderde vitaliteit. Systemic Ritual is een van de methoden om weer in contact te komen met die delen en om ze – indien gewenst – weer terug te laten komen.
En wat gebeurt er na een ritueel waarbij zielsdelen worden opgehaald?
Na een soul retrieval hoor je mensen vaak zeggen dat ze zich ‘meer aanwezig’, ‘lichter’, ‘meer alert’, ‘minder dromerig’ en ‘sterker’ voelen. Vaak melden mensen ook dat ze kleuren helderder waarnemen, beter horen, beter ruiken. Kortom, de verbinding met het fysieke lichaam is verbeterd.
Een paar dagen kan dat een lichte desoriëntatie teweeg brengen. De ‘healing’ moet nog settelen en een plek krijgen.
Mocht je meer willen leren over dit concept van de ziel en Systemic Ritual, zie dan:
Deze ‘bijwerkingen’ hoor je ook vaak na een familieopstelling. Het loskomen van een verstrikking met een (voor)ouder, waar de methode van familieopstellingen mee werkt, is ergens ook een vorm van ‘het terughalen van een zielsdeel’. Dat deel kon namelijk niet geheel aanwezig zijn in het hier en nu, omdat het te zeer verbonden was met het trauma van die (voor)ouder en in die zin ‘aan de andere kant vertoefde’. Als de verstrikking doorbroken is, kan dat zielsdeel weer plaatsnemen in het hier en nu, in het lichaam / persoonlijkheid van de cliënt.
Voorzichtig zijn
Mensen zijn vaak emotioneler na het ophalen van de ziel. Met het terughalen van het verloren zielsdeel komt mogelijk – vroeger of later – ook de herinnering terug van de gebeurtenis die het zielsdeel deed ‘vluchten’. Daarom moet je voorzichtig zijn met het terughalen van zielsdelen na een groot, indringend trauma. Het zielsdeel dat daarmee ‘naar de andere kant’ is gegaan, kun je niet zo maar ‘terugplaatsen’ bij de cliënt. Er zal eerst een vorm van healing moeten plaatsvinden van dit zielsdeel voordat het terug naar cliënt kan komen. Mogelijk moet het zielsdeel zelfs naar een ‘helende plek’ gebracht worden, een soort spiritueel ziekenhuis om daar eerst verzorging en healing te krijgen alvorens terug te keren.
Daarnaast moet de cliënt ook sterk genoeg zijn om het zielsdeel dat teruggehaald wordt ‘aan te kunnen’, ‘ervoor te kunnen zorgen’. Een cliënt moet voldoende kracht hebben om het zielsdeel weer te kunnen ontvangen. Het moet veilig genoeg zijn voor het zielsdeel om terug te keren.
De kleine Susanne verwelkomen
Na het terughalen van een zielsdeel kunnen gevoelens opkomen van blijheid, verdriet, boosheid of woede. Deze gevoelens kunnen alles te maken hebben met het verloren zielsdeel en het proces van herinneren en integreren nadat het zielsdeel terug is. En dat kan best lang duren.
Ik kwam de kleine tweejarige Susanne tegen in een visualisatie tijdens een van mijn ‘retrievals’ (het is niet vreemd om meerdere ‘retrievals’ te mogen ondergaan). Ik zag beelden van haar in een prachtig bos met lieve katten, paarden, vogels, veel bloemen, uitgestrekte grasvelden, beekjes met helder stromend water en zelfs twee kabouters – Bop en Mieke zoals de kleine Susanne ze noemde. De kleine Susanne had zich “verstopt” op deze prachtige plek. En nee, ze wilde niet terugkomen.
Meerdere keren – verspreid over een paar weken – moest ik haar bezoeken om rustig vrienden met haar te maken en haar ervan te overtuigen dat het ook heel fijn was om terug te komen in het hier en nu, in mijn lichaam, in mijn persoonlijkheid. Dat deed ze uiteindelijk.
Welkom thuis, kleine Susanne.
Daarna voelde ik dagenlang een golf van enorme woede richting mijn moeder en mijn oudste broer. Ik zou ze kunnen villen. Ik wist zeker dat het met kleine Susanne te maken had en sprak met haar. Ik vroeg haar wat er aan de hand was.
Toen kwam de herinnering bij me op. Ik was twee jaar oud en mijn broer (toen 5 jaar) speelde met mij, maar het liep uit de hand. Hij legde een kussen op mijn gezicht en ging erop liggen. Ik stikte, ik stikte. Toen, na enkele ogenblikken, slaagde mijn kleine lichaam erin hem met ongekende kracht van me af te werpen. Een ongeëvenaarde kracht van een klein lichaam – het wist te overleven. Ik zag mijn broer, geschrokken en hij rende weg. Ik realiseerde me toen dat dit het moment was dat een stukje van mijn ziel wegging. Ik voelde paniek en angst in me opkomen. En toen woede – ik was woedend op mijn broer en mijn moeder. Mijn broer voor wat hij had gedaan en mijn moeder omdat ze niet goed voor haar kinderen zorgde. Waar was ze?
Ik vertelde kleine Susanne dat ze het had overleefd, dat ze sterk genoeg was geweest om haar broer van haar af te werpen. En dat dit soort dingen niet leuk zijn, maar kunnen gebeuren en dat je een jongetje van 5 jaar niets kwalijk kunt nemen.
Deze woorden bleken totaal verkeerd te zijn. Dit was niet wat de kleine Susanne wilde horen. Dit deed absoluut geen recht aan haar gevoelens. Deze woorden waren respectloos, zonder enige empathie en gingen volledig voorbij aan haar gevoelens van angst, paniek, woede en verdriet.
Door deze woorden keerde ze terug naar haar veilige haven met Bob en Mieke in het bos.
Opnieuw moest ik haar daar vinden. Deze keer bleef ik bij haar en voelde de angst weer; we beleefden de paniek opnieuw, huilden en vervloekten broer en moeder. We hebben de ongeëvenaarde kracht die toen verscheen, kunnen bedanken. We realiseerden ons dat het niet ‘ik’ was die erin slaagde mijn broer van zich af te werpen – het was het overlevingsinstinct van mijn lichaam dat erin slaagde om dat te doen.
Deze emoties hielden enkele weken aan. Mijn broer zou blij moeten zijn dat hij me in deze weken niet heeft gebeld of ontmoet. Ik zou hem de volle uitbarsting van woede hebben gegeven.
Integreren
Na een ritueel waarbij zielsdelen worden opgehaald, ben je nog niet klaar. Een stuk dat al jaren van je gescheiden is, heeft tijd nodig om te integreren. Dat deel heeft al je aandacht nodig, wil gehoord, gezien en gerespecteerd worden. Dat kan op verschillende manieren.
Zoals ik hierboven beschreef kun je regelmatig een gesprek aangaan met het teruggevonden zielsdeel. Als je hier geen ervaring mee hebt, zoek dan een therapeut die je kan helpen.
Jezelf verwennen is ook een goede methode. Het zielsdeel is weggegaan vanwege een gebrek aan vreugde, veiligheid e.d. Laat dit zielsdeel zien dat er nu wel vreugde, veiligheid kan zijn door zaken te ondernemen die dit onderstrepen.
Lichaamswerk – massage, emotioneel lichaamswerk, shiatsu, acupunctuur – methoden die de ‘chi’ weer laten vloeien – is ook heel behulpzaam. Trauma’s worden opgeslagen in je lichaam. Wanneer een zielsdeel terug is, kan je lichaam zich ook aanpassen en fysieke blokkades kunnen eindelijk los gelaten worden met een beetje hulp van een therapeut.
Tekenen – de tekeningen in deze artikelen zijn van mezelf. Na een terugkeer van een zielsdeel heb ik deze gemaakt – volledig intuïtief. De eerste tekening laat zien wat ik voelde. Ik voelde daadwerkelijk een ‘lichaam’ in mij zakken. De andere tekeningen laten zien hoe ik zorg droeg voor het zielsdeel – door er met regelmaat – in visualisaties – mee te reizen naar een veilig, mooi en warm oord om effe samen quality time te hebben.
Na hevige trauma’s is het eerst nodig een psychotherapeut of psycholoog te raadplegen tot er voldoende kracht is om een sessie te ondergaan, waarin zielsdelen worden teruggehaald. Om het zielsdeel vervolgens weer te integreren kan een therapeut wederom behulpzaam zijn.
Bron:
Ingerman, S. Soul Retrieval. Mending the Fragmented Self
Eigen ervaringen
Aantekeningen uit de opleidingen bij Daan van Kampenhout
Systemic Ritual en Familieopstellingen 